ترجمه چطور شروع شد؟ اول و آخر ترجمه!

شاید بدانید ترجمه چیست اما آیا می‌دانید چطور شروع شده است؟ آیا می‌دانید اولین بار چه کسانی از ترجمه استفاده کرده‌اند و تفاوت ترجمه‌های ابتدایی با ترجمه‌های کنونی چیست؟ صنعت ترجمه چطور پیشرفت کرد؟ اصولا چرا به ترجمه نیاز داریم؟

اگر دوست دارید جواب این سوالات را بیابید با ما در این مقاله از دارالترجمه رسمی و معتبر میرپارس همراه باشید.

تعریف

طبق تعریف ترجمه به عمل برگرداندن متن یا کلام از یک زبان به زبان دیگر می‌باشد. به همین دلیل در زبان فارسی به ترجمه “برگردان” نیز اطلاق می‌شود. مترجم شخصی است که مسئولبت این کار را به عهده می‌گیرد. در برگردان مترجم سعی می‌کند یک متن یا کلام یک شخص را از ربان اصلی آن متن یا کلام به زبان دیگری بازگو نماید. ترجمه به افرادی که به زبان مبدا آشنایی ندارند اجازه میدهد متن یا کلام را خوانده یا گوش کنند و متوجه منظور و مفهوم آن شوند. بنابراین برگردان در ایجاد برقراری ارتباط با سایر کشورها و ملیت‌هایی که دارای زبان متفاوت از ما هستند خیلی راهگشاست.

با توجه به اینکه در عصر ارتباطات حضور داریم و اهمیت ارتباط با سایر ملل بیش از پیش بر ما آشکار شده است اهمیت موضوع هم به همین نسبت افزایش پیدا کرده است. علاوه بر این ترجمه به پیشرفت و توسعه کشورها کمک شایانی می‌کند. همواره منابع علمی در حال توسعه هستند و تحقیقات و مطالعات جدید زوایای علمی جدیدی را آشکار می‌سازد. این منابع در زبانهای متفاوت نگاشته می‌شوند و با برگرداندن متون، مقالات و کتب علمی می‌توان سرعت رشد علمی در جهان را بسیار بیش از قبل کرد.

تاریخچه

مطابق ویکی‌پدیا می‌دانیم اولین بار در تمدن بین‌النهرین ترجمه آغاز شد. جایی که اشعار گیلگمش (Gilgamesh) به زبانهای آسیایی ترجمه شد. از نظر زمانی این دوره تقریبا 2 هزار سال قبل از میلاد مسیح را نشان می‌دهد. بعدها در منایع تاریخی از ترجمه کتاب ادیسه هومر از یونانی به لاتین به عنوان اولین برگردان رسمی تاریخ نام برده می‌شود. این اتفاق حدود سال 240 تا 230 قبل از میلاد رفم خورد. پس از آن تا قرن‌ها ترجمه بیشتر برای برگرداندن کتابهای مذهبی به زبان‌های مختلف استفاده می‌شد. بعد از میلاد مسیح ترجمه به کتابهای ادبی هم رسید و کتابهای ادبی به مرور به زبانهای مختلف ترجمه می‌شدند. اما انقلاب ترجمه از اواخر قرن نوزدهم آغاز شد و در قرن بیستم به شکوفایی رسید. در قرن بیستم مجدودیت ترجمه آثار ادبی از بین رفت و ترجمه به همه حوزه های تخصصی علوم رسید.

ترجمه رسمی و غیر رسمی:

ترجمه رسمی نوعی از ترجمه است که در انجام کارهای رسمی و دولتی همواره مورد نیاز است. ترجمه رسمی معمولا برای اسناد و مدارک شناسایی؛ اسناد ملکی، گواهی‌های شغلی، مدارک تحصیلی و … کاربرد دارد. در مقابل ترجمه غیر رسمی هم رواج دارد. از این نوع ترجمه برای ترجمه مقالات آموزشی، کتاب‌ها، اخبار و اطلاعات روزمره، فیلم و کلیپ و … انجام می‌گیرد. با توجه به گستردگی این موضوعات مطالب مهمی در مورد ترجمه رسمی و ترجمه غیر رسمی نوشته‌ایم که از شما دعوت می‌کنیم حتما از آن بازدید نمایید.

تاریخچه در ایران :

تاریخ عمل برگردان در ایران به بیش از 2000 سال بر می گردد. در تمام این سالها ، ترجمه همیشه نقش برجسته ای در روند ارتباطات فرهنگی بین ایران و سایر جهان داشته است.تاریخ ترجمه در ایران به دوران باستان باستان باز می گردد. وسعت امپراتوری هخامنشی و ارتباطات گسترده آن با سرزمین های خارجی این نیاز را بیشتر نشان می‌داد. کتیبه های هخامنشی به طور معمول به سه زبان رایج در امپراتوری نوشته شده اند: پهلوی ، اکدیان و ایلامی.

در ایران ، سه دوره به خاطر تجربه نهضت ترجمه مشهور است:

اولین جنبش در دوره ساسانیان به ویژه در زمان سلطنت خسرو اول(با تأسیس فرهنگستان گندیشاپور ، آثار علمی به زبانهای یونانی ، سانسکریت ، لاتین و سریانی به زبان پهلوی ترجمه شد. با این حال ، این جنبش شامل ترجمه کتب تاریخی نبود).

جنبش دوم مربوط به قرن هشتم و نهم است. بسیاری از آثار علمی در زمینه پزشکی ، شیمی و سایر علوم یونانی در این دوره به زبان عربی بازگردانی شدند.

پس از گسترش روابط ایران با کشورهای اروپایی از زمان صفویه ، نیاز به ترجمه دوباره افزایش یافت.

ترجمه به فارسی در دوره اسلامی با برگردان قرآن به فارسی و پس از آن ترجمه متن دینی ، تعابیر و آثار تاریخی دوره باستان از عربی به فارسی آغاز شد. ترجمه از عربی به فارسی در مراحل بعدی ادامه یافت. پس از فتح ایران توسط ترکها ، ترجمه از ترکی به فارسی نیز امری عادی شد.